"Κάθε φορά που αναλαμβάνω μια δουλειά εξαντλώ όλο το χρονικό περιθώριο που
μου δίνεται για να την ολοκληρώσω. Είμαι χαλαρός καθ’όλη τη διάρκεια και πάντα
τρέχω τελευταία στιγμή για να φέρω τα καθήκοντά μου εις πέρας. Γιατί πάντα προτιμώ
να τρέχω τελευταία στιγμή;"
Όλοι έχουμε βρεθεί στη θέση να τρέχουμε και να μη φτάνουμε γιατί αφήσαμε
τελευταία στιγμή μια εκκρεμότητα ή έστω γνωρίζουμε άτομα του περιβάλλοντός μας
που βρέθηκαν ή βρίσκονται διαρκώς σ’αυτήν τη θέση.
Ένα αναπάντητο ''γιατί'', που πολλούς από μας προβληματίζει, καλούμαστε να
απαντήσουμε!
Πιο συγκεκριμένα:
- δεν υπάρχει ή έχει χαθεί το κίνητρο για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα:
το
άτομο μην έχοντας ή χάνοντας το κίνητρό του, αποπροσανατολίζεται πολύ εύκολα από
τον στόχο του και βγαίνει ακόμα ευκολότερα από τον δρόμο του. Συνεπώς, το άτομο
προτιμά να ωθήσει τον εαυτό του στα άκρα της ''τελευταίας στιγμής'' ώστε να πιεστεί
και να ολοκληρώσει το έργο του.
- δεν υπάρχει διάθεση και θέληση:
το άτομο δεν επιθυμεί τη συγκεκριμένη
δραστηριότητα με άμεση συνέπεια την καταπίεση των συναισθημάτων του. Το άτομο
καθυστερεί και αναβάλλει διαρκώς την ολοκλήρωση των καθηκόντων του, ως σημάδι
αντίδρασης αυτής της καταπίεσης που πολλές φορές παίρνει και τη μορφή θυμού και
νευρικότητας, κάνοντας και τους γύρω του να υποφέρουν μαζί του.
- φόβος αποτυχίας:
η διαρκής αναβολή μπορεί να κρύβει από πίσω
της τον φόβο της αποτυχίας. Το άτομο αφήνοντας τις δραστηριότητές του τελευταία
στιγμή σε περίπτωση αποτυχίας έχει έτοιμη δικαιολογία γι’αυτό. Όσο τελειομανές
και με υψηλές προσδοκίες είναι ένα άτομο τόσο αυξάνεται ο φόβος και το άγχος
του, χωρίς όμως να συνειδητοποιεί πως με την αναβολή και τη μείωση του χρονικού
περιθώριου το άγχος δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται.
- είδος ψυχοθεραπείας: ανεξάρτητα του ότι το γεγονός αυτό μπορεί να γίνει βίωμα και μια μορφή συνήθειας, το άτομο προτιμά την ''τελευταία στιγμή'' γιατί προκαλεί υψηλά επίπεδα άγχους και συνεπώς αδρεναλίνης, βοηθώντάς το να επικεντρωθεί στη συγκεκριμένη δραστηριότητα ξεχνώντας έστω και λίγο τα προβλήματά του.
...ο χρόνος είναι στα χέρια μας...
