Υιοθεσία

"...μητέρα δεν γεννιέσαι...γίνεσαι..."

Στην Ελλάδα του 2012 ο τομέας της γενετικότητας έχει πάρει πλέον μια εντελώς διαφορετική όψη. Όλο και περισσότερα ζευγάρια είτε δυσκολεύονται στο να αποκτήσουν ένα παιδί λόγω ποικίλων παραγόντων (π.χ. άγχος λόγω φόρτου εργασίας) είτε καθώς η κοινωνία έχει γίνει πλέον πολύ απαιτητική προτιμούν, ιδιαιτέρως οι γυναίκες, να μην αποκτήσουν ένα παιδί ή να καταφύγουν στην υιοθεσία προκειμένου να μη μείνουν πίσω με την καριέρα τους.

Η υιοθεσία είναι μια ενέργεια, θα έλεγα, καθώς προσδίδει θετική ενέργεια στους εν δυνάμει θετούς γονείς, οι οποίοι τόσο επιθυμούσαν ένα παιδί, αλλά και στο ίδιο το παιδί, το οποίο αποκτά πλέον μια οικογένεια κι ένα σπίτι.

Ο προβληματισμός όμως δεν τίθεται στο αν η υιοθεσία ενδείκνυται (που προφανώς και η απάντηση είναι θετική), αλλά στο "πότε" και "πώς" πρέπει το παιδί να μαθαίνει την αλήθεια.

"Πότε":

Στην πραγματικότητα, ούτε το παιδί ούτε οι γονείς θα είναι ποτέ έτοιμοι για μια τέτοια αλήθεια. Ωστόσο, όσο πιο νωρίς τόσο καλύτερα! Η ηλικία των 3 έως 5 ετών ενδείκνυται, καθώς σ’ αυτήν τη φάση το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει και να αντιλαμβάνεται πιο εύκολα τον κόσμο γύρω του. Σε περίπτωση που καθυστερήσει η αποκάλυψη της αλήθειας και φτάσει το παιδί στη φάση της εφηβείας, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Ο έφηβος θα νιώσει προδομένος, θυμωμένος, απογοητευμένος και θα κλονιστεί η εμπιστοσύνη του απέναντι στους θετούς γονείς. Σε περίπτωση μάλιστα που το παιδί δεν ενημερωθεί καν από τους γονείς αλλά από άλλες πηγές, τότε η κατάσταση μπορεί να βγεί κι εκτός ελέγχου.

"Πώς":

Μακάρι να υπήρχε ένα κείμενο να το μοιράζαμε στους γονείς αλλά έτσι θα περιορίζαμε τον προσωπικό κι αυθόρμητο τρόπο έκφρασής τους, και δεν το θέλουμε! Ενδεικτικά, όσο πιο απλά τόσο καλύτερα! Με ηρεμία εξηγείτε στο παιδί όσο πιο απλά γίνεται, για να γίνει εύκολα αντιληπτό, την κατάσταση (θα πρέπει να ληφθεί υπόψην και η συναισθηματική και νοητική κατάσταση του παιδιού). Πέρα από την κατάσταση αυτή καθαυτή, του λέτε πως το επιλέξατε ανάμεσα από πολλά παιδάκια γιατί για εσάς από την αρχή ήταν ξεχωριστό κι πως το αγαπάτε πολύ. Στη συνέχεια, σε περίπτωση ερωτήσεων από την πλευρά του παιδιού απαντάτε σε όλες, χωρίς υπεκφυγές. Βέβαια, αν δεν γνωρίζετε κάτι η επιλογή του "Δεν γνωρίζω" σίγουρα υπάρχει. Ο επίλογος της συζήτησής σας (αν το επιτρέπει και το όλο κλίμα) είναι μια ζεστή αγκαλιά. Το φύλο και η φυλή του παιδιού δεν παίζουν ρόλο στο πώς θα το πείτε στο παιδί παρά μόνο η ηλικία. Εξάλλου αν του παρέχετε ένα γαλήνιο και σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, να είστε σίγουροι πως αυτό θα είναι και ο σύμμαχος σας!